Waarom stappen mensen sneller de praktijk in dan de natuur?

De natuur in? Buiten zijn? Lopen terwijl je praat? Voor veel mensen klinkt het geweldig, maar toch kiezen ze vaak sneller voor een sessie in een praktijkruimte. Best jammer eigenlijk, want de natuur heeft zóveel te bieden als het gaat om rust, inzicht en herstel. Maar hoe komt dat? Waarom blijven mensen liever binnen?

Hier zijn een paar redenen die ik vaak hoor:

1. Onbekend maakt onbemind

Veel mensen weten simpelweg niet wat wandeltherapie, wandelcoaching of natuurcoaching precies is. Ze denken dat het vooral gaat om wandelen — alsof je een stevige wandeling maakt en ondertussen wat kletst. Maar het is zoveel meer dan dat. Buiten werken geeft letterlijk ruimte, zorgt voor meer ontspanning en maakt dat je makkelijker bij je gevoel komt. Toch kiezen mensen sneller voor iets vertrouwds: een stoel tegenover iemand in een rustige kamer.

2. Weerstand tegen het weer

Wat als het regent? Of koud is? Of hard waait? Het idee om buiten te zijn in minder perfecte omstandigheden houdt veel mensen tegen. Terwijl we in de praktijk bijna altijd merken dat juist het weer iets toevoegt. De regen die helpt om spanning weg te laten stromen. De wind die gedachten meeneemt. De zon die verwarmt. Maar ja, van tevoren voelt binnen zitten toch comfortabeler.

3. Privacygevoel

Ook hoor ik regelmatig: “Wat als iemand me ziet?” De drempel kan best hoog zijn als je denkt dat je bekenden tegenkomt terwijl je een serieus gesprek voert. In een praktijkruimte voelt het vaak veiliger en afgeschermder. Gelukkig kiezen we bij wandeltherapie- coaching meestal rustige plekken, maar die eerste twijfel is heel begrijpelijk.

4. Het idee van ‘echt werken’

Sommigen denken dat je pas écht aan jezelf werkt als je aan een tafel zit, notitieboek erbij, misschien zelfs met opdrachten op papier. Buiten voelt dan misschien te speels of vrijblijvend. Terwijl in de natuur juist diepgaande inzichten ontstaan, omdat je lijf in beweging komt en je brein meer ontspant.

5. Gewoonte en verwachting

We zijn gewend aan therapie of coaching in een ruimte. Dat is hoe het ‘hoort’, toch? Je zit tegenover elkaar, maakt oogcontact, praat. Alles wat anders is dan dat roept al snel twijfel op. Wandeltherapie- coaching vraagt om even uit je comfortzone te stappen. Maar meestal krijg je daar ook iets verrassends moois voor terug.